Rozdział 57: Ja też cię kocham żabciu

*2 dni później*


Dalej nie mogę uwierzyć w to, że Leon mi się oświadczył. Jestem prze szczęśliwa, w środku dalej krzyczę z radości. On jest całym moim światem. Jest połową mojej duszy. Razem tworzymy całość, i tylko razem nasze życie ma sens i możemy funkcjonować. Od czasu kiedy poznałam Leona moje życie zmieniło się o 180 stopni, ale na lepsze. Dzięki niemu przestałam bać się świata. Przekonałam się co to znaczy kochać bezgranicznie i za nic bez żadnego powodu. Chodź miłość czasami potrafi być niebezpieczna, bo przecież to jest najsilniejsza broń na świcie. Potrafi zniszczyć człowieka, zrobić z niego wrak, ale również potrafi zrobić, że człowiek staje się najszczęśliwszą istotą na ziemi i niczego więcej mu do życia już nie potrzeba. I gdy tylko jej posmakujesz staje się dla ciebie najsilniejszym uzależnieniem i już nigdy się od niej nie uwolnisz. I już nigdy bez niej nie będziesz potrafił żyć.
Dziś wracamy do Buenos Aires. Chciałabym tu jeszcze zostać, ale niestety nie możemy, bo trzeba wracać do szkoły. Jeszcze nikomu nie powiedzieliśmy o tym, że się zaręczyliśmy. Chcemy to zrobić jak wrócimy do Buenos Aires. Jestem ciekawa jak na to zareagują!?
Właśnie patrzę na mojego śpiącego księcia. Mogłabym godzinami podziwiać jego piękną twarzyczkę. Przekręciłam się na bok i zaczęłam się bawić jego włosami. Wyciągnęłam małe piórko z poduszki i zaczęłam łaskotać Leona w nos. Zaczął go śmiesznie marszczyć i wymachiwać ręką. Dopiero po chwili delikatnie otworzył oczy
-Dzień dobry książę-powiedziałam a on od razu się uśmiechną
-Dzień dobry księżniczko-przeciągną się po czym się nade mną nachylił-To co robimy z tak pięknie rozpoczętym dniem?-spytał i delikatnie pocałował mnie w usta
-No nie wiem a co proponujesz?
-Moglibyśmy na przykład zostać tutaj.....w łóżku-dodał i namiętnie mnie pocałował
-A wiesz ja mam chyba lepszy pomysł-oznajmiłam
-A jaki?-spytał i zaczął całować mnie po szyj
-Pójdziemy na plażę, a później na pyszny obiad-powiedziałam z uśmiechem i już miałam zamiar wstać, ale Leon mnie zatrzymał i pociągnął mnie tak, że znalazłam się pod nim
-Nie ma mowy, nigdzie nie idziemy-powiedział i zaczął mnie z powrotem całować. Na początku próbowałam mu się wyrwać, ale później mu uległam i zaczęłam oddawać pocałunki, które stawały się coraz bardziej brutalniejsze. Leon włożył dłonie pod moją koszulkę i zaczął ją podnosić do góry. Po chwili dotarł do moich piersi a, że nie miałam biustonosza od razu zaczął je pieścić dłońmi. Pozbawił mnie koszulki i delikatnie muskał moją szyję. Przechyliłam lekko głowę na bok i cicho pojękiwałam z rozkoszy. Leon szybko przeszedł do dolnej części mojego stroju i już po chwili zostałam w samych figach. Teraz zamieniliśmy się miejscami i leżałam na nim. Nie przestawaliśmy się całować. Moja jedna ręka błądziła po jego torsie, a druga powędrowała do jego bokserek. Gdy już pozbyliśmy się naszej bielizny zaczęliśmy się kochać...
Leżymy wtuleni w siebie. Mogłabym spędzić tak resztę życia. W jego silnych ramionach czuję się bezpiecznie i wiem, że nic mi nie grozi. Nasze lenistwo trwałoby dłużej, ale było już południe a za parę godzin mamy samolot
-Leon musimy już wstawać
-Jeszcze chwileczkę-oznajmił i się we mnie wtulił
-Nie, już wstajemy! Muszę się jeszcze spakować, a później idziemy coś zjeść bo jestem głodna-powiedziałam i szybko wstałam z łóżka. Po jakiejś godzinie byliśmy już spakowani i poszliśmy do restauracji na obiad.
Po pysznym obiedzie wracaliśmy wzdłuż plaży do hotelu. Trzymając się za ręce non stop śmiejąc się i rozmawiając
-Leon proszę obiecaj mi, że już zawsze będziemy razem i nikt nas już nie rozdzieli-powiedziałam a Leon stanął na przeciwko mnie i chwycił moje dłonie
-Obiecuje już zawsze będziemy razem i nikt nas nie rozdzieli, bo się kochamy i nasza miłość przetrwa wszystko-powiedział i delikatnie musnął moje usta-Kocham cię
-Ja ciebie też -uśmiechnęłam się do niego i ruszyliśmy dalej-Kiedy powiemy rodzicom?-spytałam po chwili
-Nie wiem, najlepiej im nie mówmy, bo nasz ślub za tydzień będzie już zaplanowany, a nas tylko postawią przed ołtarzem-obydwoje się zaśmialiśmy
-Tak to jest całkiem prawdopodobne. Najlepiej będzie jak zaprosimy ich do nas na kolację. I na wstępie im powiemy, że swój ślub zorganizujemy sobie sami
-No dobrze, a kiedy chciałabyś się stań panią Verdas?
-To zależy kiedy ty chcesz żebym była tylko twoja?-przybliżyłam się do niego i namiętnie pocałowałam w usta
-W takim razie ślub możemy wziąć już dzisiaj-powiedział z uśmiechem i mnie pocałował
-Przykro mi, ale dziś nie mamy czasu. Za 2 godziny mamy samolot-oznajmiłam i pociągnęłam go za rękę w stronę hotelu.
Właśnie zabraliśmy już wszystkie swoje walizki i wychodzimy z naszego apartamentu
-To były najlepsze wakacje w moim życiu-powiedziałam z usmiechem
-Wiem, bo spędziłaś je z najwspanialszym chłopakiem na świece-powiedział i pokazał mi rządek swoim białych ząbków
-Nie masz pojęcia jaka jestem szczęśliwa. Już nie mogę się doczekać kiedy powiemy naszym przyjaciołom o zaręczynach-mówiłam radośnie
-A ja się bałem
-Czego się bałeś?-spytałam
-Że powiesz nie-oznajmił i spuścił głowę
-Przecież wiesz, że cię kocham, jakbym mogła się nie zgodzić. Jesteś dla mnie wszystkim. Kocham cię-położyłam dłoń na jego policzku i patrzyłam w jego piękne oczy po chwili się w niego wtuliłam
-Ja też cię kocham żabciu-powiedział i mnie pocałował w czubek głowy
Kiedy zjechaliśmy na dół windą Leon zorientował się, że zapomniał swojego iPoda więc wrócił się do apartamentu, a ja czekałam na niego w holu. W pewnym momęcie moją uwagę zwrócił mężczyzna stojący przy recepcji. Kiedy zorientowałam się kto to jest serce stanęło mi w przełyku. Z kąt on się tu wziął?! Wszystkie wspomnienia z tamtego wieczoru wróciły. Zaczęłam się bać, że znów może mi coś zrobić. Kiedy tylko zobaczyłam Leona od razu się w niego wtuliłam
-Violu co się stało?-spytał jeszcze mocniej mnie przytulając
-Zobacz kto tam stoi-wskazałam miejsce w którym stał......





A więc powróciłam!!!!
I co by tu napisać.....rozdział nie jest zły, ale mógłby być lepszy.
Rozdziały prawdopodobnie będą pojawiać się tylko raz w tygodniu;)
Man już pomysł na dalszą akcje, przyspieszę chyba trochę ślub Leonetty i będzie pewna akcja związana z osobą którą ujawni się w następnym rozdziale. Może niektórzy wiedzą już o kogo chodzi;D
Dziękuje Margaret, która podrzuciła mi fajny pomysł<3
Mam nadzieje, że nie straciłam wszystkich swoich czytelników i pod tym rozdziałem pojawią się jakieś komentarze;)

Buziaki:***