Epilog

 *Rok później*

Od felernego nieporozumienia miną już rok. Przez ten rok wiele się wydarzyło. Kilka miesięcy temu na świat przyszedł pierwszy potomek Violetty i Leona. Izabella Verdas. Tak Verdas,  gdyż niedawno zakochani ślubowali sobie miłość i wierność na ślubnym kobiercu. 

Są gotowi iść razem przez życie. Pokonywać trudności i przeszkody stające na drodze do ich szczęścia, bo wiedzą, że miłość jest drogowskazem do wiecznego szczęścia. 

                                                                            

Słońce chyliło się ku zachodowi. Powierzchnia morza, wydawała się

jednym wielkim migotaniem i lśnieniem. O brzeg tryskała piana,

białe grzebienie fal lizały stopy i małą zatoczkę w kształcie sierpa.

Stojąc na brzegu, patrząc prosto w jego ciemne, tajemnicze oczy

zdała sobie sprawę, że miłość do niego jest czymś,

na co nie ma wpływu. Że znalazła ją bez powodu, bez komentarza

nie dając możliwości obrony. Że z tą miłością jest tak ,jak z muzyką,

nie można jej wyjaśnić. Trafiła ją bez słowa, prosto w serce. I nadal

mimo przeciwności losu, on, był całym jej światem. Tylko on, umiał

sprawić, że w jednej chwili stawała się atrakcyjną, szczęśliwą kobietą.

Wystarczyło, że opuszkami palców dotknął jej policzka, był to dotyk

tak delikatny, jak muśnięcie skrzydeł motyla, a i tak z wrażenia nie mogła

oddychać. Teraz, stojąc nad brzegiem morza oboje patrzyli , jak słońce

zbliża się do linii horyzontu, niczym rozżarzona do czerwoności

kula ognia, aby utonąć w wodzie. Szczęśliwa, że jest przy niej,

tonęła w jego oczach mających kolor magicznego nieba. W rozkoszy

jakiej jej ofiarowywał ,przyćmiewając umysł niczym srebrna mgła.

THE END!

                                                                              ~*~

I oto epilog umęczony jak cholera. 
Jestem na wakacjach i tu jest prawie 40 stopni i dziś nie wychodzę z klimatyzowanego hotelu...i nie tylko z powodu temperatury... Rose mamusiu :D....a poza tym. No nie ważne. Rose ty wiesz o co chodzi :/

Jeszcze dokładnie nie wiem, ale to chyba koniec mojej przygody z bogiem. Pochłonęło mnie teraz wiele innych spraw. Straciłam po prostu chęci i ochotę na pisanie takich opowiadań, ale jeśli nie odejdę to co jakiś czas na blogu będą się pojawiać np. miniaturki o miłość, czy przyjaźni :)

 Bardzo dziękuje wszystkim osobą, które czytają i czytały mojego bloga. Sprawiało mi to wielką radość i satysfakcję. Poznałam tu wiele osób o których na pewno nigdy nie zapomnę. DZIĘKUJĘ<3


A na koniec proszę o to żeby każdy kto to przeczytał pozostawił po sobie jakiś komentarz :)

Buziaczki i pozdrawiam ze słonecznego miasteczka  Lindos :***