Rozdział 42

*Kilka dni później*


*Violetta*

Z Peterem bardzo dobrze mi się pracuje, można powiedzieć, że zostaliśmy przyjaciółmi. Teoretycznie jestem szczęśliwa ale ostatnio psuje się coś między mną a Leonem. W zasadzie ze sobą nie rozmawiamy. Zaczął gdzieś znikać na całe dnie. Dopiero od Fede dowiedziałam się, że chodzi na tor motocrossowy. Dziś znikł z samego rana, mówił coś, że ma jakiś wyścig. Idę dziś z Peterem na kolacje. Mamy na niej podpisać umowę z firmą reklamową. Ubrałam jedną swoją nową sukienkę. Gdy byłam już gotowa ruszyłam w kierunku restauracji. Przed nią czekał już Peter. Ubrany był w czarny garnitur z pastelowym krawatem. Jego włosy błyszczały jak perełki a na jego twarzy malował się szeroki uśmiech
-Wyglądasz ślicznie-powiedział i pocałował mnie w policzek
-Dziękuje-odpowiedziałam lekko zarumieniona, po czym weszliśmy do restauracji. Wszystko przebiegało zgodnie z planem. Byłam skupiona na tym co mam mówić do czasu gdy moją uwagę przykuła para śmiejąca się na drugim końcu sali. Siedział tam Leon w towarzystwie Stephie i najwyraźniej świetnie się bawili. Peter zauważył moje rozkojarzenie i szybko zakończył to spotkanie. Oczywiście podpisaliśmy umowę. Kiedy już wyszli z jego ust padło pytanie
-Violu co się stało?
-Widzisz tamtą parę na końcu sali?
-Tak i co?!
-To jest mój chłopak, chodź nie jestem już tego taka pewna
-Wszystko będzie dobrze, chodź idziemy-wstaliśmy od stołu a Peter objął mnie ramieniem,oczywiście po przyjacielsku i wyszliśmy z restauracji. Szliśmy w ciszy przez co mogłam wszystko sobie przemyśleć i podjęłam decyzję co do związku z Leonem.

*Leon*

Dziś miałem pierwszy w swoim życiu wyścig. Stephie pomogła mi się przygotować. Kto by pomyślał, że dziewczyna może tyle wiedzieć o motorach. Szczerze bardzo ją polubiłem. Tylko Fede wiedział, że pracuje tu Stephie. Gdyby Viola się dowiedziała chybaby mnie zabiła, chociaż możliwe że już jej na mnie nie zależy. Woli iść do pracy niż spędzić czas ze mną. Co do wyścigu moi przeciwnicy byli ciency więc bez problemu wygrałem.
-Wiedziałam, że ci się uda-podbiegła do mnie Stephie i przytuliła
-W taki razie co powiesz żebyśmy to uczcili, ja zapraszam
-Ok, z wielką chęcią
Poszliśmy do restauracji. Bardzo dobrze czułem się w jej towarzystwie. W pewnym momencie moją uwagę przykuła jedna osoba. Była to Violetta w towarzystwie jakiegoś chłopaka. Wyglądało na to, że bardzo dobrze się znają. Gdy wychodzili on objął ją ramieniem, a ona temu nie zaprzeczyła wręcz przeciwnie jeszcze bardziej się do niego zbliżyła.Stephie udawała, że tego nie widziała, po prostu o nic nie pytała. Kiedy wracałem do domu myślałem czy związek z Violettą ma jeszcze sens. Jak widać znalazła już sobie kogoś na moje miejsce. Kiedy wszedłem do mieszkania siedziała w kuchni i w zasadnie patrzyła się w pustą przestrzeń przed sobą. Gdy mnie zobaczyła poderwała się z miejsca
-Leon musimy porozmawiać-oznajmiła
-Też tak uważam
-Coś się między nami popsuło. Oddaliliśmy się od siebie, praktycznie ze sobą nie rozmawiamy.....
-Ale tobie to chyba zbytnio nie przeszkadza
-Co!? Co ty mówisz?
-Widziałem cię dzisiaj w restauracji i nie byłaś sama
-Peter to tylko kolega z pracy, za to widzę, że ze Stephie świetnie ci się układa!
-Kolega?! To z kolegą się obściskujesz?! A ja chyba mam prawo spotkać się ze znajomymi! Wiesz nie mam zamiaru z tobą rozmawiać 
-I na wzajem. Najlepiej będzie jak zrobimy sobie przerwę. Na razie zamieszkam u taty-powiedziała i wzięła walizkę której wcześniej nie zauważyłem i po prostu wyszła. Czyli to koniec?! Koniec Leona i Violetty, ale dalej będzie nas wiele łączyć, przyjaciele, rodzina, szkoła.

*Violetta*

Idę właśnie do mojego starego domu. Miałem szczęście i nikogo nie było. Nie miałam ochoty nikomu  mówić co się stało. Szybko pobiegłam do swojego pokoju i rzuciłam się na łóżko po czym zalałam się łzami. Leon był moją pierwszą miłością, to z nim przeżyłam najpiękniejsze chwile w swoim życiu. Nie zapomnę o nim tak łatwo.




Jak humorki po świętach? U mnie było bardzo wesoło. Niestety pod choinką nie znalazłam biletu na En Vivo:-( było wiele innych prezentów. Dostałam parę ubrań z Sofia Caputo. Jak wiecie jest to ulubiona marka odzieżowa Tini. Dostałam taką samą górę jaką Tini ma na tym zdjęciu. Nie wiem jakim cudem moja mama zdobyła te ubrania.
Chce rozdział dodać jutro, ale to zależy od pogody. Moja mama postanowiła zrobić sobie wolne do końca roku i zachciało jej się poodwiedzać dalszą rodzinkę.Jeżeli będzie ładnie mamy jechać w odwiedziny do cioci w Nowy Targu, a jak będzie brzydko to siedzimy w domu i rozdział będzie. Tak więc do zobaczenia wkrótce;-)