Rozdział 9

*Tydzień później*

Siedziałam właśnie z Fran w Resto, Rozmawiałyśmy. Nagle dostałam sms-a: Nie dziękuj mi zrobiłam to dla twojego dobra Ludmiła.
-O co jej chodzi?-spytała Fran
-Nie wiem ale tu jest jakiś filmik. To co w nim zobaczyłam zszokowało mnie
-Viola co się stało?
-Sama zobacz
-Viola przykro mi nie chce mówić że miałam rację ale chyba muszę
-Muszę iść
-Viola gdzie?
-Do Leona
Biegłam przez park cała zalana łzami nagle na kogoś wpadłam. Był to Leon
-Viola co się stało?
-Ty się jeszcze pytasz co się stało! Jak mogłeś mówiłeś że jestem inna i faktycznie jestem inna bo jestem naiwna jak małe dziecko! Nienawidzę cię!-krzyczałam coraz głośniej
-Proszę uspokój się
-Myślałam że ci na mnie zależy a ty tylko chciałeś się zemścić na moim ojcu i była ci do tego potrzebna-mówiłam a w zasadzie krzyczałam  przez łzy
-Daj mi to wytłumaczyć to nie tak jak myślisz!
-A jak!?-powiedziałam i dałam mu w twarz. Jak ja się mogłam w tobie zakochać-powiedziałam i odbiegłam
-Violetta!-słyszałam jeszcze za sobą krzyki Leona
Wbiegłam do domu zaczęłam krzyczeć że wszystkich nienawidzę
-Violetta uspokój się co się stało, to pewnie przez tego chłopaka Federico. Przecież zakazałem ci się z nim spotykać!
-Ja nawet nie znam żadnego Fede... a wiec to też była jego sprawka
-O czym ty mówisz?
-Nieważne i tak nie zrozumiesz ale wyobraź sobie że to wszystko minie spotkało właśnie przez ciebie!
-Przeze mnie?
-Tak bo wielkiemu panu zachciało się zmieniać to miasto!-wykrzyczałam mu w twarz i uciekłam do pokoju.
Dalej nie mogłam uwierzyć jak mogłam być taka naiwna. Fran i Cami o samego początku miały rację. Byłam zmęczona tym całym dniem i od razu zasnęłam.
-Viola wstawaj czas do Studia!-wołała Angie
-Nigdzie nie idę!
-Co się stało?
-Angie proszę cię zostaw mnie samą i nie idę dzisiaj do Studia jasne
-Dobrze ale popołudniu o wszystkim porozmawiamy-powiedziała i wyszła z pokoju
Wtedy zobaczyła że na mojej szafce nocnej leży naszyjnik który dostałam od Leona chwyciłam go otwarłam okno rzuciłam na ulicę nie chcę go już nać

*Fran*

Szlam właśnie porozmawiać z Violą gdyż wątpię że pojawi się dzisiaj w Studio nagle coś uderzyło mnie w głowę. Był to naszyjnik a w nim zdjęcie Leona i Violi oraz napis postanowiłam że go zachowam.Weszłam do domu Violi ale nikogo nie było więc udałam się do jej pokoju
-Viola mogę?
-Tak wejdź
-Proszę cię on nie jest wart tylu łez
-Fran nie rozumiesz jak ja cierpię mimo tego co mi zrobił ja go dalej kocham ale również nienawidzę
Nagle zadzwonił telefon Violi.
-Kto to?
-Leon dzwonił już chyba z 20 razy i wysłał 100 sms-ów ale ja nie mam zamiaru słuchać tego co ma mi do powiedzenia
-Musisz jakoś i tym wszystkim zapomnieć
-Ale to jest cholernie trudne a wiesz co najbardziej mnie boli. Myślałam że się zmienił, że zmienił się dla mnie a on chciał mnie tylko wykorzystać ja się prawie z nim przespałam
-Co! kiedy?
-Pamiętasz pokłóciłam się z ojcem zresztą to też była jego zasługa i wtedy nie było mnie jeden dzień była z nim na wsi
-Ok Viola nie musisz mi opowiadać. Muszę już iść do Studio przyje później i proszę cie nie wato się tak załamywać przez takiego dupka.

*Leon*

Co ja zrobiłem. Jak mogłem wpaść na taki głupi pomysł jestem tylko ciekaw kto nagrał moją rozmowę z Diego. Chwila to przecież nie mógł być nikt inny tylko nasza Ludmiła. Przecież tylko ona była by zdolna do czegoś takiego. Nagle zobaczyłem ja siedząca na ławce, podszedłem do niej
-Ludmiła dlaczego to zrobiłaś?
-Ale co?
-Nie udawaj głupiej dobrze wiesz co
-Leon nie gorączkuj się tak ja chciałam jej tylko pokazać jaki naprawdę jesteś i że ona po prostu tu nie pasuje
-Nigdy nie widziałem takiej drugiej wiedźmy jak ty!
-A ty to może zawsze byłeś święty. Nie pamiętasz już jak jeszcze parę miesięcy temu chciałeś mnie wykorzystać
-Pamiętam ale ja w przeciwieństwie do ciebie zrozumiałem  że byłem dupkiem i skończonym idiotą
-Jeszcze mi podziękujesz!-powiedziała i zarzuciła blond włosami
-Ludmiła odchodzi!


Wiem że nie wszystkim  będzie się to podobało że ich już rozdzieliłam ale taki miałam pomysł spokojnie wkrótce ich pogodzę
Proszę o komcie:-)